Witam jestem z dalekiego kraju i jestem tu nowa....

nie wiem od czego zacząć,nigdy nie byłam na takim forum.Mam syna 19 letniego uzależnionego od alkoholu.Postanowiłam napisać bo nie daje rady...musze znaleść siłę

Witaj Katarzynko
Czy w kraju w jakim przebywasz nie ma pomocy dla osób współuzależnionych, dowiadywalaś się może, realne wsparcie, terapia, mitingi Al-Anon? Ty potrzebujesz pomocy, o siebie zadbać, nie staczać się w dół wraz z synem.
Jestem Monika alkoholiczka.

Ps. Tytuł wątku mogę zmienić, daj tylko znać.

Witaj Katarzynko

. Witam.

Witaj Katarzynko na forum
Jestem alkoholikiem

Witaj również mam syna uzależnionego od alkoholu . W zeszłym roku był na terapii i od tego czasu nie pije . Będzie jakieś 10 miesięcy .Niedawno skończył 25 lat . Pozdrawiam

Witam Wszystkiech,nie wiem od czego moge zaczać,bardzo dużo tego.Wychowałam sie w domu w którym alkohol był na porzadku dziennym.Mój ojciec...pił i dalej pije...moje dzieciństwo to była drama.Upokarzanie na kazdym kroku,wyzwiska itd.Nie będe sie rozpisywać ,będe pisać co jakiś czas po troszku.To śa dla mnie bardzo złe wspomnienia i do dziś pojawiają sie łzy.Jestem żona od 20 lat wspaniałego faceta i mamy dwóch synów 19 i 15 latka.Problem zaczoł sie jakies 3 lata temu.Mój syn dziś 19 -latek zaczoł podpijać .Czuąm jakbym cofneła sie w czasie.Mój grzeczny syn robił to co mój ojciec.Ja zauważyłam pierwsza jego problemy z alkoholem .Zobaczyła jego podpijanie,z barku znikał alkohol ,lub był uzupełaniany wodą.Nasza walka o syna zaczeła sie 2 lata temu...oczywiscie były prośby grozby obietnice ....od tego czasu moj syn był na 10 -dniowym odwyku ,korzystał z terapi u terapełty,obietnice poprawy...10 czerwca pojecha do Polski na terapie do prywatnego osrodka .Wyszedł 9 lipca i od razu koledzy ...zapił poprostu.Znowu obietnice poprawy ,dam rade mamo ,musze sie bardziej postarac. a ja jestem zalamana .Dziadki sie denerwuja .Dzisiaj mamy powtórke z rozrywki .Znowu zaginoł w akcji.Wyszedł i nie ma z nim kontaktu babcia napisała....Postanowiłam ze musze szukać pomocy bo tak dalej nie dam rady funkjonowac.

Tutaj znajdziesz wsparcie . Poszukaj może pomocy też dla siebie spotkań z terapeutą. Ja mogę napisać od siebie ze spotykam się z terapeutką i dużo mi to daje .

Najbardziej mi potrzeba ludzi którzy mieli do czynenia z tym co ja teraz przechodze,cieżko jest patrzec jak własne dziecko marnuje swoje życie .Syn jest w takim wieku że tak naprawde On jeszcze nie zdaje sobie sprawy ze swojego porblemu.On go nie widzi.

Ja Ciebie bardzo dobrze rozumiem Katarzynka . Również strasznie to przrżywalam co robi gdzie poszedł .aż tak nawywijał że sam chciał się leczyć . Dziś to całkiem inny człowiek niż wczesniej ,zmienił o 180 stopni swoje życie . Chociaż i tak czasem gdy ma gorszy dzien martwię się o jego trzeźwość . Teraz już wiem ze ona zależy tylko i wyłącznie od niego . U mnie w rodzinie też ojciec śp był alkoholikiem , były mąż , partner . Syn jako jedyny daje radę i jestem z niego bardzo dumna .

Nie wiem jak mam sie do Ciebie zwracać ,Moja fajna babeczko :)tak masz racje bardzo to wszystko przeżywam i sie martwie jak matka i rodzić.Nie potrafie na to wszystko patrzec jak mój synuś...tak sobie marnuje życie i że nie wie jak bedzie tudno w przyszłości.Mój syn...fajny facet,lubi zartować ,jest dusza towarzystwa ,jest dobrym człowiekm .Ja tak naprawde dopiero jestem na poczatku tej drogi.Czasami sie kłócimy,bo ja jeszcze nie dokonca rozumiem jego picia.Jeszcze nie tak dawno mówiłam....jakbyś chciał przestać pić to byś przestał ....teraz to zaczynam rozumieć.Mój syn był w grupie ryzyka i padło na niego...Babeczko co byś mi poradziła na poczatku tej drogi.

Witam Waldku,jestem mamą syna alkoholika

Witam Jerzak

Witam Madziu

Witaj Moni.W kraju w którym przebywam oczywiście jest dostęp do grup dla rodziców Al-Anon .Korzystam z pomocy Pani Psycholog z Polski.Postanowiłam napisaćdo Waszej grupy hmm...bo nigdy nie korzystałam z takiej pomocy,potrzebuje ludzi którzy to samo przeszli ,potrzebuje kogos kto poda ręke i podniesie ..kto powie twój syn teraz Tobą manipuluje.Nie potrafie tego opisac ...przepraszam mam mętlik w głowie teraz.

Darek alkoholik

Witam Darku

Jestem Agata ja zaczęłam od wizyty u terapeutki . Ale to już jak syn nie pił tak z pół roku strasznie się bałam ze zrobię coś nie tak i On wróci do picia . Już sama nie wiedziałam jak z Nim rozmawiać . No i picie partnera tez zaczęło mi bardziej ciążyć . Za tydzień wracam do Polski i tam będę szukać Al anon w okolicy . Czytam tu tez forum wspólnot nie pijemy takie rozważania dzień po dniu . www.forumwspolnot.niepijemy.pl/forum/107-pazdziernik

Dobrze,że tu trafiłas, mam na imię Kasia.

Witaj na Forum

Dziękuje Kasiu:)

Dziękuje Emilko:)

Agatko od roku korzystam z pomocy Pani Terapełtki która podpowiada Nam jako rodzicom co powinnismy zrobic i jak postępować znaszym synem.Jest to czasami ciężkie.Podobno jestem nadopiekuncza bo sie za bardzo martwie o wszystko.Trudno sie nie martwic .Wiesz co jest najgorsze chyba to kiedy wychodzi z domu i mówi ze jedzie do np kolegi lub koleżanki i że bedzie za 3 h i ślad po nim ginie ,Czesto nie wraca po 3 dni do domu .Wiem że żyje bo był na fcb ,sms został dostarczony lub napisze jakiegos smsa i zaraz po tym wyłacza telefon.Wraca do domu i płacze obiecuje .Ja jako matka ciesze sie ze już jest w domu ale wiem ze problem istnieje .Nie potrafie go trzymac twardą miłoscia.Mieszkam na stałę w Islandi.

Katarzynko,korzystasz z pomocy terapeutki,ale jej najwidoczniej nie przyjmujesz,wiem,że można miec wiedze na poziomie glowy,jednak serce dyktuje co innego.Dopóki,nie opuścisz,nie ustalisz zasad i reguł w Twoim domu,dopóty syn będzie miał komfort picia,tylko przestrzeganie i konsekwencja da zmiany.

Dziękuje Kalko za słowa wsparcia .Wiem że musze to zrobić,musze ustalić zasady i reguły.Jestem bardzo dobra w pomocy innym i lubie pomagać ale jeśli chodzi o mojego syna to dochodzą emocje i więz .Powiem Wam tyle ze jestem szczęśliwa że tu trafiłam ,bo od wczoraj czuje sie inaczej ,wiem ze gdzieś moge napisać i ktoś wyciągnie ręke gdy bedzie kryzys.Jestem właśnie po rozmowie z moimi teściami i oni pomimo tego że sami zawozili wnuka na odwyk to nie widzą problemu.Cytuje...Chłopak ma 19 lat i musi wypić ,pewie śpi u kolegi ..była mała wymiana zdań pomiędzy mną a teściami.Moi teście to osoby które piją od kiedy pamiętam.Są alkoholikami.Ciężki mi walczyć jak brak wsparcia .

Witaj Kasiu tak jest ciężko na tzw.początku / gdyż z czasem ,kiedy wiedza nt.alkoholizmu otwiera nam oczy na wiele spraw dot.naszego życia , przychodzą wówczas do nas :siła , moc i odwaga..a jak jesteśmy już posiadaczami takiego wsparcia ja ta trócja to już jest dobrze a z czasem jeszcze lepiej.Jesteś na starcie w konieczne zmiany dot. Twojego życia ..choć to Twój syn jest chory ale Ty Kasiu musisz zacząć zmiany ...

dziękuje za odpowiedz.Jestem na poczatku tej drogi i mam taki metlik w głowie że nie wiem od czego mam zacząć.Nie otrafie wystartowac .Nie potrafie tego wszystkiego poukladac .Co powiedzieć? Czego nie mówić? Prosze pomócie mi zacząć

Kasiu Ty już zaczęłaś / forum jest super , ale to stanowczo za mało -koniecna wiedza dot.alkoholizmu / Syn Twój jest chory min. dlatego ,że nie umie radzić sobie z emocjami ..smutek ,złość , radośc to nasze codzienne emocje .. My wszyscy dostajemy w wychowaniu od rodziców pewne schematy zachowań i czegoś nie przekazaliście wy rodzice swojemu synowi ..tu należy zacząć szukać odp. ale w sumie już część oodpowiedzi masz są ta odp. twoi teściowie -alkoholicy/twój maż DDA -dorosłe dziecko alkoholikow ?..a ty jakich masz rodziców ? w rodzinie i tylko w rodzinie są wszystkiego początki ...

Cześć Kasiu,
Wg mnie powinnaś matczyną miłość schować na jakiś czas do kieszeni, wprowadzić zasady i konsekwentnie trzymać się ich. Np. wypiłeś, to nie śpisz w moim domu i nie dostajesz jeść i nie obchodzi mnie, co zrobisz. Wiem, że to trudne wobec własnego dziecka, ale to jedyna droga, aby zabrać synowi komfort picia. Uwierz mi, wiem, co piszę, tylko Twoja stanowczość może spowodować, że syn zacznie chcieć myśleć o innym życiu. Przynajmniej tak było u wielu z nas, również u mnie.
Jestem Darek alkoholik

Alchemia mój ojciec to też alkoholik ,jestem DDA .Starałam sie zawsze dać moim dzieciom dobry ciepły dom.Mam dwóch synów 19 i 15.Kacper 15 latek ćwiczy boks,ma szanse jechać na Olimpiade w 2024 r i jestem z niego bardzo dumna.Oczywiscie kocham ich tak samo ,ale czasami zadaje sobie pytanie jak to możliwe.Staraliśmy sie ich wychowywać tak samo itd..

Darku masz racje ,zgadzam sie z Tobą .Od pewnego czasu o tym myśle że właśnie tak powinnam zrobić.Zaczynam zgadzać sie z mim mężem ,jeszcze niedawno nie rozumiałam tego jak mam wyrzucić własne dziecko ...może stanie sie coś złego...i będe mieć wyrzuty sumienia do końca życia.Teraz zaczynam patrzeć na to inaczej.Mój syn zawsze żył na pokaz,kupe kasy ,taksówki ,pokazać sie przed znajomymi.Kasa powoli sie kończy i to jest ten czas w którym musze powiedzieć dość.

Katarzynka77 napisał:

Od pewnego czasu o tym myśle że właśnie tak powinnam zrobić.

Nie myśl o tym, zrób - wprowadź w życie. Wiem, że to boli, ale to mniejsze "zło". W palącym się domu człowiek, który ma przyduszoną rękę przewróconym, ciężkim meblem ma do wyboru: stracić dłoń, albo zginąć !!

Katarzynka77 napisał:

może stanie sie coś złego...i będe mieć wyrzuty sumienia do końca życia..

Alkoholizm nieleczony prowadzi po równi pochyłej do nieobliczalnych konsekwencji, ze śmiercią włącznie. Dopiero wtedy będziesz miała wyrzuty, że nic nie zrobiłaś, a mogłaś.

Startuje dzisiaj Darku to jest ten moment że nie moge dłużej żyć obietnicami ....złudzeniami...musze działać.Mój syn właśnie dotarł do dziadków po nocnych eskapadach.Wyszedł wczoraj o 16 a wrócił dzisiaj o 15.i według niego to sie nic nie wydarzyło....no wróciłem ,jestem u babci,zjem obiad ,pogadamy pozniej bo jestem zmęczony.Mam już dość wysłuchiwania tego.Mój syn zawsze dzwoni i pisze tylko do mnie,nigdy do mojego męża .Wogóle go nie słucha...wiem że on to wykorzystuje bo mama to zawsze sie zlituje nad nim.Mój mąż dawno mówił...cytuje..XXXXX to szybko zrozumie .a ja jako matka hm...aj myslałam sobie jak go mam wyrzucić z domu przeciez to jest nie ludzkie .Dziękuje Wam Wszystkim za wszystko jesteście kochani

No i sama widzisz, zamiast cieszyć się niedzielą, żyjesz życiem syna, wrócił, nie wrócił, o Boże, co się dzieje itp. itd.. Jemu nie pomagasz i rujnujesz swoje.
No i za mądrego męża