Wiecie co.. rok po rozstaniu definitywnym z narkomanem i alko ... nie mam tylko 2 punktów... Co dalej?

To smutne jak można sobie życie "uwięzić"...

I ja też czuje się jakbym czytała o sobie

Witam,nie widzę tego testu,a mam wrażenie żenie dotyczy pomożecie?

Jakbym czytała o sobie niestety

Okazuje się, że problem uzależnienie nie dotyczy tylko kobiet. Sam tkwiłem w takiej relacji przez ponad 15 lat tłumacząc to sobie dobrem rodziny, dziecka itp. W spadku pozostała mi depresja, problemy osobowościowe i nadużywanie %. W ogóle my ludzie ze skłonnościami do uzależnień powinniśmy szukać źródeł problemów w dzieciństwie, w moim wypadku był to brak ojca i konieczność przejęcia praktycznie od dziecka jego roli. W efekcie "nadodpowiedzialność" i próba walki za wszelką cenę niemal na każdym polu życiowym. Ewentualne niepowodzenie = porażka i chęć szybkiego ugaszenia traumy. Można to przepracować ale wiąże się to z koniecznością działania "wbrew sobie". Z racji posiadania osobowości skłonnej do silnego przywiązywania się boimy się stawiać granice i je egzekwować, w rezultacie nawet przeciętne osoby bez skłonności do wykorzystywania innych zaczynają w relacji testować ile można. Po rozwodzie spotykałem się z wieloma kobietami i wreszcie nauczyłem się kończyć coś, co powoduje problemy, uwiera, niszczy ale pozostaje kwestia granic. Moje są tak wyostrzone, że przy najmniejszych objawach zaczynam w tej chwili wątpić widząc powtarzający się schemat. Oczywiście przyciągamy "odpowiednie" osoby, to nie jest tak, że to pech czy los, po prostu jesteśmy w pewien sposób naznaczeni. Do tej pory sam pracowałem nad sobą, rozumiem wszystkie mechanizmy, potrafię zastosować granice (ten cholerny ból i strach kiedy odrzucasz kogoś mimo, że każdy kawałeczek ciała krzyczy zostań, walcz, przytul) ale będę musiał sięgnąć po pomoc specjalistów. Po prostu jest znaczna różnica miedzy świadomym rozumieniem procesów a stosowaniem ich na sobie. Umiem pomóc innym, nie potrafię sobie.

Boże to cała ja. Nie chcę tego ,nie chcę być taka

U mnie było tak samo identycznie. Boże jakie to wszystko chore

Wszystkie moje cechy trafione jak nic to cala ja .
Czas na zmiany!

10,14,24 nad tym pracuje resztę udało mi się zwalczyć. Dałam radę.Sama . Jestem z tego dumna. Najlepsze jest to że lubię przebywać że sobą. I pokochałam zakupy. Oczywiście nie mam na myśli kg ziemniaków tylko nową parę szpilek.

Mam w większości te wszystkie cechy ale jestem bezradna z premedydatcja syn żeruje na mnie

to może czas na zmiany,witaj na forum

Niestety i ja man kilka tych cech.Trudno to samemu wyszczegòlnić,a tu wszystko jest.
Dobrze to sobie uświadomić.Dziękuje

nie wiem jak interpretować punkt 28?
Ja się pocieszam jedzeniem, to moja jedyna przyjemność, zdaję sobie z tego sprawę, ale czasem wybieram emocjonalne zajadanie słodkim itp, ma ktoś też tak?

Lejdi napisał:

czasem wybieram emocjonalne zajadanie słodkim itp, ma ktoś też tak?

Ja tak mialam. W ogole to mialam tez ataki kompulsywnego obzarstwa. Na szczescie dzieki terapii, pracy nad soba i mitingom DDA/DDD to juz przeszlosc.

Jak myślimy , jemy ,żyjemy dot. mózgu -to co kiedyś było dla niego nagrodą dla emocji jakkolwiek ją nazwiemy np.picie regularne alkoholu , jedzenie /właśnie /seks , hazard etc, to wszystko jest dla mózgu nagrodą a dla nas ucieczką od rzeczywistości , tak się pocieszamy .Póki tego nie zrozumiemy , a potem nie zaczniemy pracować nad zmianą złych nawyków one w nas będą.Piłam - /jestem alkoholiczką/ troche paliłam, potem jadłam /słodycze w szczególności/jakiś czas też dużo mówiłam na szczęście w trzeżwieniu odkryłam ,że mogę panować nad sobą , oczywiście ucząc się o tym i koniecznie przekładając wiedzę w zmianę tego co jest niezdrowe, rozmawiając z terapeutką i wykonując ćwiczenia relakasacyjne zobaczyłam że żle oddycham ...Mózg szuka ujścia w tym co łatwe i znane dla niego co wklepaliśmy nieświadomie w nasze myślenie a tym samymy w zachowanie, przecież łatwiej jest zapalić , zjeść słodycze niż wziąć kije w ręcę i wyjść na spacer na pół godz.Wyjść z błędnego myślenia jest tylko na początku trudne ale gdy zaczniemy mieć więcej świadmości to naturalnie jedna zmiana , pociąga za sobą kolejną .Wszystko jest trudne za nim nie stanie się łatwe i to nie jest banał.

Ja tez czasem zajadam stres. Jestem od dawna po terapii, po roznych formach pracy nad ddd i czasem zdarza mi zajadac emocje. Na szczescie sa to sporadyczne sytuavje ale sie zdarzaja.

Jakie to cechy osoby, kobiety współuzależnionej???

Nad odpowiedzialność i nad opiekuńczość u mnie DDA najtragiczniejsze dwie cechy bez terapii dla współuzależnionych byłoby u mnie nie możliwością to przerobić ponieważ siła jaką było wbijanie mnie w poczucie winy i manipulacje są tak ogromne ze strony osby uzależnionej i nie widoczne jak ktoś napisał książkę -o tym tytule jedwabna pajęczyna. U nie jest tak jak z alkoholem ZERO Kontaktu fizycznego a potem odeszło zero kontaktu emocjonalnego i tak do grobowej dechy.ponieważ uzależniona rodzina nie chce się leczyć.

W pierwszym poście tego wątku masz te cechy wymienione. Nie zobaczysz jednak tego przechodząc na pierwszą stronę. Musisz to zrobić ze strony głównej Forum, np Ostatnie tematy.

Dla ułatwienia niepijemy.pl/forum/forum-dla-wspoluzalez...by-wspoluzaleznionej

Czy mogę prosić o poradę. U mnie jest problem taki żę rozmyslam, co on robi, gdzie jest, z kim jest?

W tym wątku odnosimy się tylko do jego tematu, czyli do cech Współuzależnionych.
Jeśli pytania tego nie dotyczą proponuję je zadać w swoim wątku

Czesc wszystkim. Od dzisiaj wiem ze jestem wspoluzalezniona. Mam prawie wszystkie objawy z wymienionych. Zaczynam terapie I mam nadzieje bo jeszcze nie wiare ze uda mi sie zmienic moje zycie.

Jak to możliwe,że będąc dzieckiem alkoholika, a póżniej matką syna, również alkoholika nie ma ani jednego punktu w którym bym odnalazła swoje cechy .We wszystkich punktach jestem przeciwieństwem.Zawsze tak miałam ,nawet wtedy kiedy byłam dzieckiem widząc błędy w postępowaniu mej matki z ojcem .Teraz wiem dlaczego nie zgadzałam się z powszechną opinią na temat dzieci alkoholików .Przeżyłam horror w dzieciństwie, a jednak ten własnie horror, ukształtował mnie na silną, choć wrażliwą kobietę .Bez kompleksów ,wstydu za pochodzenie czy niskiej wartości. Jak to możliwe?

Tak, to o mnie ten post. Zajadam, zapijam, chowam się w swoim domku jak ślimak.

Ehh z calej tej listy tylko 3 pkt nie pasuja. Jak nic jestem koalkoholikem. Tylko jak pracować nad sobą bez wiary w powodzenie. Jak uleczyć własną duszę. Na te pytania brak mi odpowiedzi.jak mozna czuć pewność siebie dziś a jutro zmienić zdanie. nie rozumiem własnych myśli już niewiem co czuje.

Dopóki nie zajmiesz się pracą nad sobą, leczeniem duszy, nie będziesz w stanie rozumieć siebie i innych i nie znajdziesz odpowiedzi na większość pytań. To rozłożony w czasie proces wymagający cierpliwości, samodyscypliny i konsekwencji.
Krzysztof alkoholik.

to straszne. 30 punktów to ja

Moim zdaniem to nie straszne ,że wiesz "gdzie w jakim punkcie jesteś", rozpoczęcie drogi wyjścia z tego "punktu" to jak rozpoczęcie nowego życia , a nowe życie nie powinno być straszne.

I ja tak mam....
Dobry wieczór wszystkim.

No Aska znowu długa i żmudna droga by wyjść z nałogu współuzależnienia. Już raz się udało i ponownie dałam się uwikłać w czyjeś życie

Jak bym o sobie czytała...

Większość tych cech niestety posiadam, nie wiem czy taka jestem czy tak mnie wychowano czy taką stworzył mnie alkoholizm męża. Moja mama jest córką alkoholika

Dobrze, że jesteś na grupie, w grupie siła, tu też jesteśmy dla siebie wsparciem i wiedzą. Poszukaj, poczytaj, rozważ terapeutę. Mi bardzo pomógł rozwój duchowy, ale też trochę wlaczylo mi się myślenie magiczne, a to odsuwa od realu.

Z tym jedzeniem mam trochę inaczej. Nie chce mi się gotować chociaż to robię i kiedy jestem na zdrowej diecie wybieram posiłki szybkie byle coś zjeść a drugie mam kompulsywne objadanie słodyczy, nie mogę na jednym poprzestać jak już zacznę...